Ondertiteling als vergeten kindje
Niet dat onderstaande voorbeelden van subtitles slecht zijn hoor, er zitten zelfs stijlen tussen die ik zelf vaker wil toepassen, maar ondanks dat we als makers qua vormgeving en timing van zinnen bepaalde richtlijnen hanteren, lijkt het ondertitelen van video’s vaak ook een beetje op een matig aangekleed, bijna vergeten kindje. Zo’n to-do die snel nog even gedaan moet worden.
Je oog gaat er tijdens het afspelen van een video echter constant heen, zelfs wanneer de ondertiteling een eigen taal betreft. Het idee dat we ook deze to-do’s in een project serieus moeten nemen, blijft daarom bij mij groeien. Of je nu klant of maker bent, vogel op tijd uit hoe je ondertiteling eruit zal zien, wat mooi en rustig oogt, en past bij de huisstijl.
Doormiddel van deze notitie wil ik komende tijd zelf mijn favoriete stijl onder de loep nemen. Zijn dat korte of lange zinnen, veel komma’s of punten? En welk font? Want er zijn zoals ik al schreef veel richtlijnen, maar sinds de komst van steeds meer video’s op social media (en nieuwe generaties die ook weer hun eigen nieuwe stijlen hanteren) kunnen die richtlijnen ook langzaam weer het raam uit. En dat is inspirerend.
In een vervolg op deze notitie kijk ik daarom even welke zinnen, fonts, voorbeelden en richtlijnen ik als basis wil gebruiken voor aankomende producties, en helemaal interessant om te merken wanneer mijn collega’s en/of klanten het er niet mee eens zijn, en waarom niet. Ook dat proces leg ik vast.
Wordt vervolgd dus.
